Το κάστρο του Άργους «Λάρισα», είναι ένα από τα αρχαιότερα και πιο ιστορικά κάστρα της Ελλάδας. 

Πήρε την ονομασία του από τον λόφο του Άργους , την Λάρισα . πάνω στον οποίο είναι χτισμένο. Οι πρώτοι κάτοικοι του Άργους ήταν Πελασγοί και η ονομασία «Λάρισα» σημαίνει ακρόπολη και «Άργος» σημαίνει κάμπος .  Έχει υψόμετρο 289μ. και χτίστηκε κατά τους προϊστορικούς χρόνους. Ο λόφος Λάρισα βρίσκεται απέναντι από τον μικρότερο λόφο της Aσπίδας, στον οποίο υπήρχε κάστρο που πλέον δεν σώζεται. Τα δύο κάστρα ενώνονταν με τείχη για την προστασία της πόλης του Άργους.
Τον 13ο αι. το ανανέωσαν οι Φράγκοι, τον 15ο αι. το συμπλήρωσαν οι Ενετοί και αργότερα οι Τούρκοι κατά το 1463 έκαναν τις δικές τους προσθήκες. 
Το κάστρο έχει δύο περιβόλους: τον εξωτερικό, μήκους200 μ., και τον εσωτερικό, μήκους 70 περίπου μέτρων. Στον εσωτερικό χώρο υπήρχε ναός του Λαρισαίου Διός και της Αθηνάς Παλλάδος. Επίσης, υπήρχε σταυρεπίστεγη εκκλησία του 12ου αι. Για την κατασκευή της εκκλησίας χρησιμοποιήθηκε οικοδομικό υλικό της αρχαίας εποχής. 
Η πόλη του Άργους, σήκωσε τη σημαία της Επανάστασης στις 23 Μαρτίου 1821 με επικεφαλής τον Σταματέλο Αντωνόπουλο. Από τότε το Άργος βρισκόταν στην καρδιά της επανάστασης κατά την οποία υπέστη πολλές καταστροφές. Οι προετοιμασίες για την 1η Εθνοσυνέλευση των μαχόμενων τότε Ελλήνων, έγιναν στην Εκκλησία του Αγ. Ιωάννη, ενώ η 4η Εθνοσυνέλευση έλαβε χώρα στο Αρχαίο Θέατρο το 1829. Ένας αγωνιστής που συνδέθηκε με το Άργος είναι ο Ι. Μακρυγιάννης, κυρίως για την παραμονή του επί μεγάλο χρονικό διάστημα στην πόλη, όπου και άρχισε τη συγγραφή των Απομνημονευμάτων του.
 Το κάστρο συνδέθηκε ιστορικά με την επανάσταση του 1821 , όταν έφτασε στο Άργος η μεγάλη στρατιά του Δράμαλη, ο Κολοκοτρώνης έκρινε ότι έπρεπε οι Έλληνες να το καταλάβουν, για να απασχολήσουν τον εχθρό, που θα το πολιορκούσε, και να κερδίσουν πολύτιμο χρόνο. Ο Κολοκοτρώνης έστειλε αρχικά εκατό διαλεχτούς άνδρες, στους οποίους προστέθηκαν αργότερα κι άλλοι κι έγιναν επτακόσιοι. Αρχηγός τους ήταν ο Δημήτριος  Υψηλάντης, ο οποίος έδωσε δείγμα της στρατηγικής του ικανότητας. Οι Έλληνες κράτησαν το κάστρο μέχρι τις 24 Ιουλίου και κατόρθωσαν να διαφύγουν ύστερα από αντιπερισπασμό, που προκάλεσαν στον εχθρό οι Έλληνες του στρατοπέδου των Μύλων. Οι Έλληνες είχαν κατορθώσει να καθυστερήσουν τον εχθρό 15 περίπου μέρες, που ήταν πολύτιμος χρόνος για την οργάνωσή τους και την αποτελεσματική αντιμετώπιση του εχθρού στα Δερβενάκια μετά από δύο μέρες.
Το κάστρο σήμερα, χρησιμοποιείται κατά διαστήματα για πολιτιστικές εκδηλώσεις. Κηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο το 1992.