Σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από το χωριό Βαλτεσινίκο Αρκαδίας βρίσκεται η Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Βαλτεσινίκου.

Η Μονή ιδρύθηκε, σύμφωνα με επιγραφή, το 1625, πράγμα που την κατατάσσει στις αρχαιότερες μονές της περιοχής.

Η Μονή έχει υποστεί πάρα πολλές επισκευές ανά τα χρόνια, πράγμα που οφείλεται και στο γεγονός ότι βρέθηκε πολλές φορές στο στόχαστρο της καταστροφικής μανίας των εχθρών, Τούρκων, Αράβων και Αλβανών. Ως αποτέλεσμα, η Μονή επισκευάσθηκε τέσσερις φορές, τα έτη 1736, 1773, 1820 και 1826. Όπως φαίνεται, σε κάποια από αυτές τις ανακαινίσεις οι μοναχοί αποφάσισαν να φτιάξουν την πόρτα της εκκλησίας αρκετά κοντή, πιθανότατα για να μην μπορούν να εισέρχονται έφιπποι οι εχθροί.

Η Μονή Βαλτεσινίκου έκλεισε με το βασιλικό διάταγμα του 1833, που προέβλεπε την αναστολή της λειτουργίας κάθε μονής που είχε λιγότερους από έξι μοναχούς. Το 1955, όμως, αναβίωσε από τις μοναχές Ελισάβετ και Αγαθή, οι οποίες ανακαίνισαν τα υπάρχοντα κτίρια και έχτισαν καινούργια.

Το Βαλτεσινίκο είναι ένα ορεινό χωριό του νομού Αρκαδίας, το οποίο έχει μάλιστα ανακηρυχθεί σε παραδοσιακό οικισμό. Ανάμεσα στις ποικίλες φυσικές ομορφιές και αξιοθέατα, ο επισκέπτης στο χωριό μπορεί επίσης να δει την Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου, η οποία βρίσκεται 1 χλμ. περίπου βορειοδυτικά του χωριού, χτισμένη σε μία όμορφη τοποθεσία με πλούσια βλάστηση. Από εδώ έχει κανείς μαγευτική θέα σε όλη τη γύρω περιοχή.

Η Μονή, που είναι επίσης γνωστή και ως Παναγία Βαλτεσινιώτισσα, είναι από τις παλαιότερες στην περιοχή, αν πιστέψουμε τη σφραγίδα ιδρύσεως, η οποία αναφέρει την ημερομηνία 5 Μαρτίου 1625. Το καθολικό της χτίστηκε προς τα τέλη του 16ου με αρχές του 17ου αιώνα, δεν γνωρίζουμε όμως πότε ακριβώς αγιογραφήθηκε και από ποιον. Το εσωτερικό του παρουσιάσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μπορεί κανείς να διακρίνει εν μέρει τις τοιχογραφίες που κάποτε κοσμούσαν το τέμπλο και τον κυρίως ναό, οι οποίες είχαν υποστεί σοβαρές ζημιές στη διάρκεια διαφόρων επιδρομών: κατά την επέλαση του Ιμπραήμ οι τοιχογραφίες καταστράφηκαν από πυρκαγιά, οι Αλβανοί που επιτέθηκαν στη Μονή αφαίρεσαν τα μάτια των αγίων, ενώ σε διάφορες άλλες φάσεις οι τοίχοι καλύφθηκαν από ασβέστη, καταστρέφοντας μέρος της διακόσμησης. Σταδιακά οι ζημιές αποκαταστάθηκαν και έγιναν εργασίες συντήρησης, με αποτέλεσμα σήμερα να μπορούμε να διακρίνουμε τον Ακάθιστο Ύμνο, σκηνές από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, καθώς και το Δωδεκάορτο.

Η Ιερά Μονή Βαλτεσινίκου φαίνεται ότι ταλαιπωρήθηκε πολύ στη διάρκεια της ύπαρξής της, τόσο από το ανελέητο χέρι του χρόνου, όσο και από τις επιδρομές των εχθρών. Τέσσερις φορές αναφέρεται ότι ανακαινίσθηκε, το 1736, το 1773, το 1820 και το 1826, οπότε αποκαταστάθηκαν οι ζημιές που είχε προκαλέσει ο Ιμπραήμ, αλλά κυρίως οι Τουρκαλβανοί. Η Μονή αυτή γιορτάζει κάθε χρόνο τον Δεκαπενταύγουστο, οπότε κατακλύζεται από πιστούς που έρχονται να προσκυνήσουν την Παναγία τη Βαλτεσινιώτισσα και να μεταλάβουν της γιορτινής αλλά συνάμα κατανυκτικής ατμόσφαιρας που δημιουργείται εκεί.