Η Ζαχάρω είναι κωμόπολη της νοτιοδυτικής Ελλάδας στη δυτική Πελοπόννησο. Διοικητικά ανήκει στον νομό Ηλείας και στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος. Την πόλη διασχίζει η Εθνική Οδός GR-9/E55 που συνδέει την Πάτρα με την Καλαμάτα.

Η Ζαχάρω απέχει από τον Πύργο 32 χιλιόμετρα (νοτιοδυτικά), από την Κρέστενα 17 χιλιόμετρα (νότια), 24 χιλιόμετρα από την Ολυμπία (νοτιοδυτικά), περίπου 30 χιλιόμετρα από την Κυπαρισσία (βόρεια) και 90 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα (βορειοδυτικά). Φημίζεται για τις μεγάλες αμμώδεις παραλίες, την παρακείμενη Λίμνη του Καϊάφα και τα Ιαματικά Λουτρά Καϊάφα. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες είναι μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες κωμοπόλεις της Ηλείας.

Η Ζαχάρω είναι ένας νέος και οργανωμένος δήμος. Διαθέτει παιδικό σταθμό, νηπιαγωγείο, δημοτικό σχολείο, γυμνάσιο, λύκειο, εκκλησίες, ταχυδρομείο, αστυνομικό Τμήμα, δικαστικό κατάστημα, κέντρο υγείας, εφορία,τράπεζες και σιδηροδρομικό σταθμό. Οι αθλητικές εγκαταστάσεις περιλαμβάνουν γήπεδο ποδοσφαίρου, γήπεδο μπάσκετ και δημοτικό γυμναστήριο ανοιχτό για το κοινό.

Στην Κεντρική πλατεία, που είναι πολύ κοντά στην εθνική οδό, υπάρχουν πλατάνια. Πολιούχος της Ζαχάρως είναι ο Άγιος Σπυρίδων, ο οποίος εορτάζεται στις 12 Δεκεμβρίου, ημέρα τοπικής αργίας.

Η Ζαχάρω αποτελεί την έδρα του Δήμου Ζαχάρως, ενώ και παλαιότερα αποτελούσε έδρα του ομώνυμου Καποδιστριακού δήμου.

Ιστορία

Η ιστορία της Ζαχάρως αρχίζει στα μέσα του 19ου αιώνα, κατά τη διάρκεια του αγώνα η Ζαχάρω ήταν αραιοκατοικημένη. Ωστόσο, τις επόμενες δεκαετίες πληθυσμοί από τα γύρω ορεινά βουνά άρχισαν να κατεβαίνουν και να εγκαθίστανται σ' αυτή. Το όνομά της λέγεται ότι το πήρε από ένα χάνι που υπήρχε στην περιοχή, στο οποίο κατέφευγαν και διανυκτέρευαν διάφοροι ταξιδιώτες. Το Χάνιο ανήκε σε κάποια γυναίκα ονόματι Ζαχαρούλα, από την οποία έλαβε και το όνομα ο οικισμός. Το 1881 επίσημα ανακηρύχθηκε κοινότητα.

Οικονομική δραστηριότητα

Η οικονομία της Ζαχάρως βασίζεται κατά μεγάλο μέρος στον τουρισμό και στη γεωργία. Η κωμόπολη και η γύρω περιοχή συγκεντρώνουν πολλούς τουρίστες, ειδικά το καλοκαίρι. Η μορφολογία της περιοχής βασίζεται σε έναν μοναδικό συνδυασμό για ευρωπαϊκά εδάφη: περιλαμβάνει την ατελείωτη αμμώδη παραλία, τη λίμνη του Καϊάφα, τα ιαματικά λουτρά του Καϊάφα και το παρακείμενο βουνό του Λαπίθα. Ο αγροτικός τομέας είναι επίσης σημαντική πηγή εισοδήματος για τους κατοίκους. Σε μεγάλο μέρος βασίζεται στην ελαιοκαλλιέργεια και την ελαιοπαραγωγή. Η ποικιλία ελαιοδέντρων που καλλιεργείται κατά κόρον είναι η κορωνέικη, η οποία είναι από τις πιο διακεκριμένες στην Ελλάδα. Το ελαιόλαδο που παράγεται είναι ποιότητας "έξτρα παρθένο" και κατά κύριο λόγο εξάγεται σε άλλες χώρες. Επίσης η τομάτα που παράγεται στη Ζαχάρω αποτελεί μοναδική ποικιλία και είναι γνωστή για τη γλυκύτητά της. Όταν ωριμάζει γεμίζει τόσο με σάκχαρα (κυρίως φρουκτόζη και ινουλίνη) που οι κρύσταλλοί τους φαίνονται με γυμνό μάτι. Η καλλιέργεια της ζαχαρέικης τομάτας κοντεύει να εκλείψει, καθώς η ποικιλία δεν αναπτύσσεται καλά στα θερμοκήπια, έχει σύντομη περίοδο παραγωγής και η χοντρή φλούδα κάνει τον καρπό βαρύ και ευάλωτο σε πιέσεις και φθορά κατά τη συσκευασία.

Κλίμα

Η Ζαχάρω έχει εύκρατο Μεσογειακό Κλίμα. Η εγγύτητα με τη θάλασσα είναι ένας καθοριστικός παράγοντας για τη διαμόρφωση του κλίματος. Ως εκ τούτου, οι χειμώνες είναι ήπιοι και βροχεροί, ενώ τα καλοκαίρια είναι ηλιόλουστα και ζεστά.